Liczba wyników dla zapytania 'matematyka dla 5 lat': 10000+ dodaj sylabę Test 1 rok 2 lata 3 lata 4 lata 5 lat 12 lat Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Dla obco krajowców Informatyka Ortografia Polski rozrywka Zabawa gra Matematyka dla mistrzów Labirynt Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Gimnazjum Dorośli Liceum Technikum Matematyka Wyższa matematyka ZWIERZAKI SŁODZIAKI Połącz w pary 1 rok 2 lata 3 lata 4 lata 5 lat Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Dla obco krajowców Ortografia Zabawa gra dodaj sylabę (Koło Fortuny ) Koło fortuny 1 rok 2 lata 3 lata 4 lata 5 lat dla dzieci uczących się mówić Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Dla obco krajowców rozrywka Zabawa matematyka Test matematyka Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Polski Kraje Rysunek z opisami 20-40 lat 3 lat 4 lat 5 lat 6 lat 7 lat 8 lat 9 lat 44 lat 55 lat 32 lat 18 lat asghijkolgh fdssssssssssssssssssssssssssssss aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Gimnazjum Dorośli Liceum Technikum ue ab ad add subject ael Alfabetyzacja amongus Angielski anioł stróż Beaz Biologia Blowek Yt Chemia chinski coca-cola Edukacja bezpieczeństwa Edukacja na życie rodzinne Ekonomia Fizyka Francuski Geografia grecja Historia Historia i społeczeństwo Historia muzyki Historia sztuki i filozofii hiszpanski Hiszpański hunts Informatyka inhaliatoralemensitoramazurka Język mniejszości kokolaima komputer ma Made in China mama i tata Matematyka Muzyka Nauki ścisłe nestle Niemieckim nowe rosyjski Ortografia Pisownia pisownia a polska Polski Prc - Indie - Wietnam - Kambodża - Anglia Przyroda Religia repa Rosyjski Rozwój języka samoasamoa sas studia kulturowe Sztuka Technika Technologia Umiejętności społeczne unknown wiedza o społeczeństwie wojna na polsce wojna na ukrainie wojna na wietnamie WOS Wprowadzenie do przedsiębiorczości wszyscy razem śladem blue wyspa wyspy yt yta zimbabwe Żonkil zoz źrebak Andermen Junior Explorer 4 Junior Explorer 5 kotlolowe Macmillan Oxford Repetytorium Ósmoklasisty Paluszki dla dzieci 8 Colours Rysunek z opisami 4 lata 5 lat 6 lat Zerówka Angielski

Plecak dla 2 Latka na Allegro.pl - Zróżnicowany zbiór ofert, najlepsze ceny i promocje. Wejdź i znajdź to, czego szukasz!

Każda z nas ma czasami taki moment w ciągu dnia, gdy czeka dziećmi w kolejce na wolną łazienkę albo w kole na spóźnione dodatkowe zajęcia. Bywa też i tak, że dzieci dekoncentrują się, a ich uwagę może skupić tylko krótka, relaksująca zabawa. Powodów może być mnóstwo, a potrzeba jest jedna – zająć nasze przedszkolaki na 5-10 minut czymś miłym, a już najlepiej choć w małym stopniu dydaktycznym. Oto moje ulubione proste zabawy dla przedszkolaków 🙂 1. Strażnik Tą zabawę znam z harcerstwa 🙂 Przy okazji – żadna szkoła nie nauczyła mnie tyle, ile nauczyłam się tam. Samodzielność, samodyscyplina, ciągłe dążenie do bycia lepszym – fantastyczne rzeczy. Ale, do rzeczy: Dzieci siedzą w kole. Wybrana osoba zostaje strażnikiem – siada na środku koła z zawiązanymi oczami, pozostali zdejmują po jednym bucie i układają wokół niej. Zadaniem strażnika jest strzec skarbów. Każde z dzieci kolejno w dużej ciszy będzie próbowało je odzyskać, skradając się. Strażnik może poruszać tylko rękami – jeśli wskaże palcem skradającą się osobę lub dotknie ją – osoba siada z powrotem do koła i nie zdobywa w tej turze skarbu. Strażnika można zmieniać w toku gry 🙂 Ustawienie: dzieci siedzą na obwodzie koła, jedna osoba na środku koła (strażnik) Materiały: chusta do zawiązania oczu strażnika Przygotowanie: zawiązanie oczu strażnikowi, ustawienie wokół strażnika butów osób, biorących udział w zabawie (po jednym) Cel: dzieci muszą odzyskać swoje buty w sposób niesłyszalny dla strażnika, strażnik uważnie nasłuchuje, by wskazać skradającą się osobę. Przebieg: nauczyciel wybiera dziecko, które skrada się, by odzyskać swój but. Jeśli uda jej się to zrobić tak, by strażnik nie wskazał jej palcem – odzyskuje fanta, jeśli zostanie usłyszana (strażnik wskaże ją palcem lub dotknie) – siada i próbuje w innej rundzie ponownie. 2. Detektyw – Zgadnij, o kim mówię? Proste zabawy dla przedszkolaków wymagając prostych pomocy. W tej zabawie nie potrzebujesz ich wcale! Nauczyciel lub wybrane dziecko opisuje wygląd jednej z osób z grupy (nie mówiąc innym, kto to). W opisie dążymy do tego, by powoli, krok po kroku naprowadzać innych na odgadnięcie imienia danej osoby. Np.: To dziewczynka, nie ma dziś spodni i ma fryzurę jak Elsa 🙂 Kto pierwszy odgadnie o kim mowa – wymyśla nową zagadkę, kto poda błędną odpowiedź, w tej rundzie już nie odgaduje. By kontrolować uczciwość, polecam każdemu dziecku dać kasztan/pionek/cokolwiek – po udzielonej odpowiedzi, wrzuca go do koszyczka. Ustawienie: dzieci siedzą lub stoją na obwodzie koła, Materiały: ewentualnie liczman/kasztan/gadżet – jeden dla każdego dziecka Przygotowanie: wybrana osoba formułuje zagadkę dając kolejne podpowiedzi. Zaczyna od “Zgadnij, o kim mówię…” i kontynuuje np. “Jest dziewczynką, lubi pomidorową zupę…”, itd. Cel: dzieci muszą jak najszybciej o kim mowa, mają jednak tylko jedną szansę na strzał w każdej rundzie Przebieg: nauczyciel wybiera dziecko, które mówi zagadkę lub mówi ją sam, inne dzieci zgłaszają się, gdy wiedzą o kim mowa, jeśli odpowiedzą dobrze – następuje zmiana i to one mówią zagadkę, jeśli źle – oddają kasztan lub po prostu zapamiętują, by w tej rundzie nie podawać już swoich propozycji. 3. Niby-rebusy W tej zabawie przyda nam się tablica lub szary papier. Wybrane dziecko rysuje obrazki, których pierwsze głoski stworzą wyraz, np. dziecko rysuje dłoń, oko, miskę -> hasło: dom. Dziecko, które odgadnie hasło, rysuje następną zagadkę. Przy okazji – to doskonały trening słuchu fonematycznego. Dodatkowo łatwo modyfikować zasady, proponując, by hasło tworzyły głoski w wygłosie, pierwsze lub ostatnie sylaby, itp.. Ustawienie: dzieci siedzą tak, by tablica/plansza była dla nich dobrze widoczna Materiały: marker Przygotowanie: ustawienie elementów i usadzenie dzieci, zapewniając dobrą widoczność Cel: odgadnięcie hasła przedstawionego przez jedno z dzieci na tablicy Przebieg: nauczyciel wybiera dziecko, które rysuje pierwszą zagadkę i ustala zasadę (np. hasło powstaje po połączeniu pierwszych głosek). Gdy rysunki są gotowe, wybieramy osobę, która podejmuje próbę jej odgadnięcia. Np. hasło utworzą pierwsze głoski zawarte w nazwach rysunków, np. szalik, aparat, flet i agrafka (sz-a-f-a, hasło: szafa). 4. Rzeźbiarz Zadaniem rzeźbiarza jest stworzenie dwóch identycznych figur, ale… bez użycia rąk! Na środku dywanu stoi troje dzieci – dziecko A, dziecko B i rzeźbiarz. Dziecko A i B stoją przodem do siebie z zamkniętymi lub zawiązanymi oczami, rzeźbiarz po środku. Dziecko A przyjmuje dowolną pozę, dziecko B stoi i czeka na polecenia rzeźbiarza. Gdy dziecko A jest gotowe, rzeźbiarz mówi do dziecka B instrukcje, dążąc do tego, by dziecko A i B stały w takiej samej pozie. Na przykład: połóż prawą rękę na biodrze, kucnij, połóż lewą rękę na głowie. Na końcu dzieci A i B otwierają oczy lub proszą o rozwiązanie chusty i sprawdzają czy udało im się ustawić dwie takie same figury. W młodszych grupach dostatecznie trudnym zadaniem jest ustawianie figur z użyciem rąk. Ustawienie: dzieci siedzą w kole, troje staje na środku, dwoje (dziecko A i B) stają twarzą do siebie w odstępie około 1,5 metra, trzecie (rzeźbiarz) staje obok nich, w dowolnym miejscu Materiały: ewentualnie dwie przepaski na oczy Przygotowanie: brak Cel: ustawienie jednego z dzieci w pozie przedstawionej przez drugie dziecko, za pomocą instrukcji słownych Przebieg: nauczyciel wybiera dziecko, które zostaje rzeźbiarzem i dwoje, które będą rzeźbami. Nauczyciel zawiązuje oczy rzeźbom – jedna z nich staje w dowolny sposób i tworzy pozę, które drugie z dzieci ma naśladować (ale nie widzi jej, bo oboje mają zasłonięte oczy). Aby wykonać zadanie, rzeźbiarz wydaje drugiemu z dzieci polecenia typu: Połóż prawą rękę na biodrze, itp. Na koniec obie rzeźby otwierają oczy/proszą o ściągnięcie przepasek. 5. Pytanie i odpowiedź Zabawa może być wykorzystana do utrwalenia wiadomości lub treningu dosłownie każdego tematu i każdej kompetencji. Zasada jest bardzo prosta – dzieci podają sobie dwie piłki po obwodzie koła. Piłki różnią się wyglądem – jedna z nich jest umownie pytaniem, druga – odpowiedzią. Nauczyciel uderza w marakas lub tamburyn, a gdy przestaje – obie piłki zatrzymują się. Osoba z piłką “pytaniem” zadaje pytanie drugiemu dziecku, które trzyma piłkę “odpowiedź” – temat zależy od aktualnie omawianego zagadnienia, np. Animals (język angielski), dziecko może zapytać “What’s this?” i wskazać na ilustrację przedstawiającą zwierzaka. Zadaniem drugiego dziecka jest odpowiedzieć, jeśli nie wie – prosi innych o pomoc. Jak wykorzystać tą zabawę? Jak tylko chcemy i potrzebujemy! Możemy utrwalać z jej pomocą słowa piosenek i wierszyków: Jedno dziecko mówi jeden wers, drugie odpowiada mu kolejnym, np. Dziecko A: “Kto Ty jesteś?”, dziecko B: “Polak mały” lub dziecko A :”Kolorowe kredki w pudełeczku noszę”, a dziecko B “Kolorowe kredki bardzo lubią mnie”. Można zmodyfikować to jako zabawę integracyjną, ćwiczenia doskonalące wykonywanie obliczeń, albo wszelkiego rodzaju quizy. Naprawdę fajna sprawa 🙂 Ustawienie: dzieci siedzą w kole Materiały: dwie różniące się, nieduże piłki lub dwie maskotki, instrument Przygotowanie: brak Cel: formułowanie pytań i odpowiedzi na zadany temat Przebieg: nauczyciel wraz z dziećmi ustala temat zadawanych pytań, rozdaje dzieciom dwie piłki, ustala np. czerwona piłka pyta, zielona – odpowiada. Następnie zaczyna grać na instrumencie – w tym czasie piłki krążą po obwodzie. Gdy przestaje grać, piłki zatrzymują się, a dzieci, które aktualnie je trzymają wykonują zadanie, dziecko z czerwoną piłką zadaje pytanie na zadany temat, dziecko z zieloną piłką odpowiada na nie. Następnie piłki wracają do obiegu wokół obwodu koła. 6. Nie daj się złapać! – ganianego inaczej Obie odmiany podpatrzyłam u swojej koleżanki Ali. I obie uważam za genialne w swojej prostocie. Nie daj się złapać to zabawa ruchowa. Dzieci biegają po dywanie – nauczyciel lub inne dziecko “goni”. Jednak do złapania dzieci wykorzystuje dużą piłkę (toczy ją po ziemi, próbując dogonić któreś z dzieci) lub zabawkowy laserek, taki jak dla kotków (świeci nim w kierunku podłogi, zadaniem dzieci jest nie nadepnąć na punkt światła). Osoba, która zostanie dotknięta piłką lub nadepnie na światło, siada z boku i czeka na koniec gry, by powrócić w kolejnej rundzie. Możemy wykorzystać tą zabawę do utrwalania zdobytych wiadomości, np. zadaniem złapanej osoby może być wymienienie jednego z elementów zapamiętanego z zajęć (jesienny owoc, kolor w języku angielskim, itp.). Tzw. odpadanki nie są tu koniecznością, ale ja zawsze jestem zdania, że powinno się uczyć dzieci w tych roszczeniowych czasach znoszenia nierealizowania swojego zamierzenia i oczekiwania. Ustawienie: dzieci stoją w rozsypce Materiały: duża piłka lub laserek-wskaźnik Przygotowanie: brak Cel: aktywność ruchowa, ewentualnie: utrwalanie wiadomości Przebieg: dzieci stoją w rozsypce, jeśli w zabawie chcemy coś utrwalać – nauczyciel wraz z dziećmi ustala temat zadawanych pytań. Jedna osoba zostaje berkiem – otrzymuję piłkę/laserek i próbuje dogonić nimi dzieci tocząc/świecąc po podłodze. Złapane w ten sposób osoby odpadają – w kolejnej rundzie mogą ponownie wrócić do gry. 7. Dzwonek Ta zabawa sprawdzi się raczej w starszej grupie – wymaga umiejętności szybkiego reagowania, czasem i blefowania. Dzieci siedzą w kole, z rękami schowanymi za plecami. Na środku koła siedzi ochotnik, na początku zabawy zamyka oczy – w tym czasie nauczyciel wręcza jednemu z dzieci instrument (marakas, dzwoneczek, kołatkę). Ochotnik otwiera oczy, a dziecko, które ma instrument gra na nim i szybko chowa za plecy i podaje dalej wokół okręgu. Dzieci przekazują go sobie za plecami, a gdy nadarzy się okazja (ochotnik jest do nich tyłem) – grają. Zadaniem ochotnika jest wskazać osobę, która aktualnie ma w rękach instrument. Zadaniem pozostałych dzieci – dyskretnie podawać za plecami i czasem zagrać na nim, jednak tak szybko, by nie ułatwiać zadania ochotnikowi. Ustawienie: dzieci stoją lub siedzą w kole, na środku stoi lub siedzi ochotnik Materiały: mały, poręczny instrument (dzwoneczek, marakas, kołatka) Przygotowanie: brak Cel: ewentualnie: utrwalanie wiadomości, wskazanie osoby, która ma w rękach instrument Przebieg: dzieci stoją lub siedzą w kole, z rękami schowanymi za plecami, a na środku siedzi ochotnik. Dzieci podają sobie dyskretnie instrument, a gdy nadarzy im się okazja (ochotnik patrzy w przeciwną stronę) – grają na nim i szybko znów chowają za plecy. Zadaniem ochotnika jest wskazać, która osoba w danym momencie ma w rękach instrument. 8. Jaka to melodia? Dzieci siedzą lub stoją w kole. Wybrane dziecko nuci melodię piosenki, której nauczył się w przedszkolu, zmieniając jej słowa na dowolną sylabę, np. “papa papa pa papapapa” lub “tum tum ty-tum tum, ty-tum tum…” (to było Star Wars;) – dziecko, które odgadnie jaka to melodia, zgłasza się, jeśli odgadnie dobrze – wymyśla kolejną zagadkę. Ustawienie: dzieci stoją lub siedzą w kole Materiały: brak Przygotowanie: brak Cel: odgadnięcie tytułu/nazwy piosenki nuconej przez kolegę Przebieg: dzieci stoją lub siedzą w kole, wybrana osoba rozpoczyna zabawę i nuci dowolną, znaną z przedszkola które rozpozna melodię, prezentuje innym następną zagadkę. 9. Podaj dalej! Dzieci stoją w kole. Jedno z nich rozpoczyna zabawę i trzyma między nogami piłkę lub ołówek. Dzieci przekazują sobie kolejno wybrany przedmiot bez pomocy rąk. Ta banalna w swojej istocie zabawa zręcznościowa zawsze jest okazją do śmiechu i ożywienia atmosfery. Jest szczególnie interesujące ze względu na proste pomoce potrzebne do jej wykonania! 🙂 Ustawienie: dzieci stoją w kole Materiały: długopis lub piłka Przygotowanie: brak Cel: przekazanie piłki lub długopisu trzymanego między nogami do kolejnej osoby, bez pomocy rąk Przebieg: dzieci stoją w kole, wybrana osoba rozpoczyna zabawę i przekazuje kolejnej piłkę lub długopis trzymaną między kolanami 10. Wojna słów – antonimy To, jak ustawione są dzieci, nie ma znaczenia. Zasada jest bardzo prosta – jedna osoba mówi głośno przymiotnik, a reszta chórem (lub dziecko, które się zgłosi) – odpowiada jego antonim. Np. wysoki-niski, gruby- chudy, stary-młody, itp. Ustawienie: dowolne Materiały: brak Przygotowanie: brak Cel: formułowanie antonimów Przebieg: dzieci znajdują się w dowolnym ustawieniu, ich zadaniem jest podawanie antonimów do haseł wypowiadanych przez nauczyciela/wybrane dziecko Proste? Proste! Bo to w końcu proste zabawy dla przedszkolaków. 🙂 11. Supeł Ciężko wyjaśnić to słowami, choć zasady są raczej prosty. Ale spróbuję, a wy spróbujcie oczami wyobraźni przyjrzeć się tej zabawie. Dzieci, poza ochotnikiem, stoją w kole i trzymają się za ręce – NIE PUSZCZAJĄ ICH! Ochotnik odwraca się plecami, a dzieci NIE PUSZCZAJĄC RĄK plączą się między sobą – przechodzą pod mostami, zakręcają się, przechodzą nad rękami kolegów – dowolnie, ale NIE PUSZCZAJĄC RĄK. Gdy minie 10 sekund, zatrzymują się, a zadaniem ochotnika jest rozwiązać supeł, pamiętając, że dzieci nie mogą puszczać swoich rąk. Ochotnik może przestawiać dzieci, poprosić je o wykonanie określonych ruchów. Ustawienie: dzieci stoją w kole trzymając się za ręce, ochotnik stoi poza kołem Materiały: brak Przygotowanie: brak Cel: rozwiązanie ‘supła’, który tworzą pozostałe dzieci Przebieg: dzieci stoją w kole trzymając się za ręce, pamiętają, że w ciągu całej zabawy, ani na chwilkę nie mogą ich puścić. Ochotnik stoi plecami do koła. Trzymając się za ręce, plączą się między sobą – przechodzą pod swoimi rękami, nad nimi, zakręcają się, itp. Mają na to 10 sekund. Gdy czas minie, ochotnik odwraca się i próbuje rozwiązać ‘supeł’ – może ostrożnie przestawiać dzieci, prosić ich o wykonanie określonych manewrów. 12. Opowiem Ci bajkę… Nauczyciel rysuje na tablicy suchościeralnej lub szarym papierze 5 – 7 elementów, spontanicznie. Np. słońce, człowiek, kwiatek, parasol, dom. Chętne dzieci zgłaszają się i układają kolejne elementy opowiadania, nawiązując do ilustracji. W podanym przykładzie mogłoby to wyglądać tak: Dziecko 1: Pewnego słonecznego dnia… Dziecko 2: Tomek poszedł na spacer. Dziecko 3: Po drodze kupił kwiatka, ponieważ jego mama miała urodziny. Dziecko 4: Niespodziewanie, niebo zachmurzyło się i zaczął padać deszcz. Tomek nie miał ze sobą parasola. Dziecko 5: Wrócił więc szybko do domu, gdzie czekała na niego mama. Wręczył jej kwiatek i złożył najlepsze życzenia urodzinowe. Ustawienie: dzieci siedzą w kole Materiały: szary papier/tablica Przygotowanie: brak Cel: stworzenie krótkiej historii na podstawie ilustracji Przebieg: dzieci siedzą w kole, tak, by dobrze widzieć tablicę/planszę. Nauczyciel rysuje na niej 5-7 elementów – zadaniem dzieci jest kolejno tworzyć historię, wykorzystując ilustracje narysowane na tablicy. Gdy wszystkie elementy zostaną wymienione w opowiadaniu (jedno dziecko – jeden element), ochotnik może zrelacjonować całą historię. To doskonałe ćwiczenie, doskonalące umiejętność uważnego słuchania i relacjonowania. 13. Szybkie rozmówki Chcę powiedzieć, że numer 13 w przypadku tej listy, to miejsce honorowe. Proste pomysły bywają z reguły bardzo wartościowe, tak jest i w tym przypadku. Dzieci siedzą w parach, zwrócone twarzą do siebie. Ich zadaniem jest przez minutę prowadzić ze sobą dialog, na dowolny temat. Mogą zapytać się o ulubione zabawy, kolory, o to, z kim mieszkają – początkującym warto podpowiedzieć pytania. Po upływie minuty dzieci mają za zadanie opowiedzieć innym czego dowiedzieli się o koledze – warto przedstawić dzieciom cel zabawy już na początku, dzięki temu przykuwają więcej uwagi do zapamiętywania tego, co mówi im kolega. Ta zabawa świetnie doskonali umiejętność aktywnego słuchania i działa jak łom, przełamując barierę egocentryzmu w dziecięcych dialogach. Ma naprawdę wiele zalet – warto doskonalić tę umiejętność! Próbując, szybko można przekonać się, że wcale to zadanie nie jest tak proste, jakby mogło się wydawać. Ustawienie: dzieci siedzą w parach, zwrócone twarzą do siebie Materiały: brak, ewentualnie klepsydra odmierzająca 1 minutę Przygotowanie: brak Cel: prowadzenie minutowego dialogu z kolegą lub koleżanką i zaprezentowanie informacji na forum grupy Przebieg: nauczyciel prosi dzieci o stworzenie par i usadzenie się twarzą do siebie, przedstawia cel zabawy: dzieci mają minutę na rozmowę, w czasie której mogą pytać o co chcą, po upływie tego czasu opowiadają, czego dowiedzieli się o koledze. Uwaga – trzeba wytężyć pamięć i dobrze się skupić! 🙂 14. Łańcuchy wyrazowe Ustawienie dzieci jest dowolne – mogą siedzieć lub stać w kole, może to być pociąg. Zasady są naprawdę proste! Pierwsza osoba podaje sylabę, np. ba-, druga osoba powtarza ją i dokłada swoją, tak, by powstał wyraz, np. ba-lon. Następnie wymyśla swoją sylabę i podaje do kolegi. W grupach sześcioletnich proponuję wydłużyć wyrazy i starać się tworzyć słowa składające z trzech sylab lub więcej 🙂 Ustawienie: dowolne Materiały: brak Przygotowanie: brak Cel: formułowanie wyrazów z sylab Przebieg: nauczyciel wyjaśnia zasady i dla ułatwienia podaje przykład, następnie prosi pierwsze dziecko o wymyślenie sylaby. Kolejne dziecko dodaje do niej swoją tak, by powstał wyraz. Następnie wymyśla sylabę dla trzeciego kolegi. Ostatnia z osób wymyśla sylabę dla pierwszej 🙂 15. Gra 5 sekund Czemu pojawia się na tej liście? Choć tematem są proste zabawy dla przedszkolaków, przedstawiam tą grę. Bo jest naprawdę szybka i wesoła. Nie wiem czy ją znacie – jeśli nie, polecam (jest w wersji dla dorosłych i junior – ja mam ją dla własnych potrzeb, jest genialna na imprezki). Nauczyciel czyta dzieciom pytanie z karty – każde z nich zaczyna się od Wymień dwa…, a kończy przeróżnie. Są pytania typu Wymień dwa jasne kolory albo Wymień dwa owoce, itp. Cała trudność i zabawa polega na tym, że na odpowiedź jest zaledwie 5 sekund – do gry dołączona jest zabawna, dźwięczna klepsydra. Nie polecam zakupów w Empikach, Smykach i innych galeriowych sklepach – potrafi kosztować tam nawet 120 zł, a ja kupiłam ją duuuuuuużo taniej >tutaj<. Pani MoniaMonika Sobkowiak - jestem nauczycielką, neurologopedą, autorką gier i książek dla dzieci, rodziców i nauczycieli. Od lat pracuję z dziećmi i dzielę się wiedzą oraz doświadczeniem z rodzicami i nauczycielami. A dziś – mam przyjemność gościć tutaj Ciebie!

Bajkowe łóżka dla 2-latka i 3-latka. Łóżko dla przedszkolaka już od 728 zł. Jeszcze 3 dni do 55% taniej. Sprawdź. Wysyłka 24h. 12 3 4 Hulajnogi dla dzieci – doskonała zabawa dla każdego maluchaZapomniane na kilka lat ponownie wyjeżdżają na ulice! Hulajnogi dla dzieci wracają do łask. Jazda na nich to doskonały sposób na aktywne spędzenie czasu wolnego na świeżym powietrzu. Alternatywa dla komputerów, telewizorów i tabletów już dla kilkulatka. Pierwsza hulajnoga dla dzieci, jak również każda kolejna, powinna być wybrana z uwzględnieniem ich wieku oraz stopnia zaawansowania. Tylko dobrze dopasowana pozwoli mu poznać technikę jazdy, doskonalić swoje umiejętności, a przy tym dobrze się bawić i czuć bezpiecznie oraz komfortowo. W ofercie sklepu internetowego Decathlon dostępne są hulajnogi dla 2-latków, jak i starszych dzieci. Hulajnogi dla dziewczynek i chłopców zostały zaprojektowane tak, by zapewniać maksimum bezpieczeństwa, atrakcyjny design, i zadowolenie z jazdy. Duży wybór kolorów sprawi, że Twoja pociecha z pewnością znajdzie coś dla siebie!Hulajnoga dziecięca – elektryczna, wyczynowa?Hulajnoga charakteryzuje się stosunkowo prostą budową, jednak w jej skład wchodzi kilka kluczowych elementów, które mają znaczenie dla bezpieczeństwa, wygody i łatwości jazdy, rama wykonana z lekkiego aluminium lub tworzywa sztucznego. Materiały te są lekkie, a przy tym solidne oraz odporne na uszkodzenia, dlatego zastosowano je do produkcji hulajnogi dla dzieci. Niezwykle ważne są kółka. Muszą być odporne na ścieranie, więc używa się kauczukowych, a coraz rzadziej mniej solidnych plastikowych, które o wiele łatwiej uszkodzić. Bezpieczna jazda jest możliwa tylko ze sprawnymi hamulcami. W większości modeli stosuje się hamulec nożny tylny. W niektórych jednak dodatkowo znajduje się hamulec przy kierownicy dla lepszej kontroli prędkości. Komfortowi jazdy sprzyjają ponadto chwyty na kierownicy oraz możliwość regulacji jej wysokości. Dla starszych i bardziej doświadczonych w jeździe dzieci polecane są hulajnogi trójkołowa dla dzieciHulajnoga dwukołowa to wybór dla tych dzieci, które w jeździe czują się wystarczająco pewnie i utrzymują równowagę. Dla maluszków, 3-latków oraz tych dzieci, które dopiero co rozpoczynają naukę jazdy, polecane są hulajnogi trójkołowe. Zamiast jednego kółka z przodu posiada dwa, co wpływa na lepszą stabilność pojazdu. Dzięki temu łatwiej można nad nim zapanować. Hulajnoga trzykołowa dostępna w ofercie naszego sklepu występuje w wielu ciekawych wariantach, w tym również z efektownym podświetleniem kółek, które z pewnością zachęcą najmłodszych do nauki jazdy i zabawy. Wybierając hulajnogi dla najmłodszych, jak i starszych dzieci, nie powinieneś zapominać o ich bezpieczeństwie i wyposażyć je w akcesoria, które zapobiegną bolesnym stłuczeniom. Przy zakupie powinieneś pomyśleć również o doborze ochraniaczy. Sprawdź, jakie akcesoria i wyposażenie do jazdy na hulajnodze znajdziesz w Decathlonie. Idealny prezent na każdą okazję Podaruj kartę podarunkową Decathlon już od 20 zł zamów e-kartę To, ile kosztuje tablica edukacyjna dla 2-latka, zależy od modelu, na jaki się zdecydujemy. Możemy zrobić ją samodzielnie, wtedy koszt to mniej niż 50 zł. Możemy też zdecydować się na gotowy produkt. Rozpiętość cenowa jest duża, gdyż takie gadżety kosztują od 50 zł za najprostszy model aż po 700 zł za personalizowaną

Trzy pomysły na proste prace plastyczne z baziami. Jak zrobić wiosenne bazie z dziećmi? Poznaj moje 3 sposoby na bazie! Bazie … Karty pracy na Dzień pluszowego misia. Pobierz i wydrukuj misiowe darmowe karty pracy z pluszowym misiem. Wyklejaj, wycinaj i koloruj! Dzień … Laurka dla mamy do druku z bukietem balonowych serc. Jak zrobić laurkę dla mamy z okazji Dnia Matki. Pobierz i wydrukuj …

. 135 175 492 491 28 357 70 282

kolo dla 2 latka